مجمع هنرمندان اونینگبو ( سوئدی: Önningebykolonin ) در سال ۱۸۸۶ توسط ویکتور وسترهولم، نقاش منظره فنلاندی، که یک خانه تابستانی در روستای اونینگبو در جزایر الند در دریای بالتیک در تملک داشت، تأسیس شد. هر تابستان این مکان، هنرمندان فنلاندی و سوئدی را گرد هم می آورد تا به جای کار در استودیوهای خود، مناظر نقاشی فضای باز را تحربه کنند. بسیاری از هنرمندان شرکت کننده زن بودند. [ ۱]
در دهه ۱۸۷۰، هنرمندان اروپایی به نقاشی در فضای باز علاقه پیدا کردند. رویکردهای رسمی به نقاشی منظره جای خود را به تصویرسازی های واقع گرایانه یا طبیعت گرایانه تر داد که اغلب اثرات تغییر نور را منعکس می کرد. در سرتاسر اروپا، هنرمندان هر تابستان در دهکده هایی جمع می شدند که می توانستند در محیطی دلپذیر با هم کار کنند. هنرمندانی از سراسر اسکاندیناوی از اوایل دهه ۱۸۸۰ بیش از همه در اسکاگن در شمال دانمارک یکدیگر را ملاقات کردند و گروهی تشکیل دادند که به نقاشان اسکاگن معروف شدند.
در اواسط دهه ۱۸۸۰، ویکتور وسترهولم، نقاش امپرسیونیست فنلاندی از تورکو، خانه تابستانی کوچکی در روستای اونینگبو در شمال شرقی ماریهامن خریداری کرد. از سال ۱۸۸۶، او از دوستان هنرمند خود دعوت کرد تا هر تابستان به او بپیوندند تا در هوای آزاد نقاشی کنند. [ ۲] آثار آنها شامل مناظر دریایی و صحنه های روستا و همچنین پرتره های ساکنان محلی بود
بسیاری از هنرمندانی که در اونینگبو نقاشی کردند زن بودند. اولین گروه هنرمندانی که به وسترهولم پیوستند عبارت بودند از فردریک آهلستد و همسرش نینا، الکساندر فدرلی، هانا رونبری و الین دانیلسون - گامبوگی که همگی فنلاندی بودند.
یکی از مهم ترین اعضای گروه هانا رونبری بود. او برای اولین بار در سال ۱۸۸۶ بازدید کرد و سال به سال بازگشت. او هم نویسنده و هم نقاش بود و با گنجاندن آن در نوشته های داستانی و غیرداستانی خود به موفقیت این مجمع کمک کرد. نقاشی های او اغلب شامل افراد می شد، بهترین آثار او در حدود سال ۱۸۹۰ ظاهر شدند و برخی از آنها در نمایشگاه ها به موفقیت دست یافتند.
در طول سال ها، هنرمندان در مزرعه های بزرگ اونینگبو اسکان داده شدند. یکی از آنها، مزرعه جونزاس، به موزه تبدیل شد که در سال ۱۹۹۲ افتتاح شد و در سال ۱۹۹۹ گسترش یافت. در این نمایشگاه نقاشی های تعدادی از کسانی که در مجمع هنرمندان جمع شده بودند به نمایش گذاشته می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر دهه ۱۸۷۰، هنرمندان اروپایی به نقاشی در فضای باز علاقه پیدا کردند. رویکردهای رسمی به نقاشی منظره جای خود را به تصویرسازی های واقع گرایانه یا طبیعت گرایانه تر داد که اغلب اثرات تغییر نور را منعکس می کرد. در سرتاسر اروپا، هنرمندان هر تابستان در دهکده هایی جمع می شدند که می توانستند در محیطی دلپذیر با هم کار کنند. هنرمندانی از سراسر اسکاندیناوی از اوایل دهه ۱۸۸۰ بیش از همه در اسکاگن در شمال دانمارک یکدیگر را ملاقات کردند و گروهی تشکیل دادند که به نقاشان اسکاگن معروف شدند.
در اواسط دهه ۱۸۸۰، ویکتور وسترهولم، نقاش امپرسیونیست فنلاندی از تورکو، خانه تابستانی کوچکی در روستای اونینگبو در شمال شرقی ماریهامن خریداری کرد. از سال ۱۸۸۶، او از دوستان هنرمند خود دعوت کرد تا هر تابستان به او بپیوندند تا در هوای آزاد نقاشی کنند. [ ۲] آثار آنها شامل مناظر دریایی و صحنه های روستا و همچنین پرتره های ساکنان محلی بود
بسیاری از هنرمندانی که در اونینگبو نقاشی کردند زن بودند. اولین گروه هنرمندانی که به وسترهولم پیوستند عبارت بودند از فردریک آهلستد و همسرش نینا، الکساندر فدرلی، هانا رونبری و الین دانیلسون - گامبوگی که همگی فنلاندی بودند.
یکی از مهم ترین اعضای گروه هانا رونبری بود. او برای اولین بار در سال ۱۸۸۶ بازدید کرد و سال به سال بازگشت. او هم نویسنده و هم نقاش بود و با گنجاندن آن در نوشته های داستانی و غیرداستانی خود به موفقیت این مجمع کمک کرد. نقاشی های او اغلب شامل افراد می شد، بهترین آثار او در حدود سال ۱۸۹۰ ظاهر شدند و برخی از آنها در نمایشگاه ها به موفقیت دست یافتند.
در طول سال ها، هنرمندان در مزرعه های بزرگ اونینگبو اسکان داده شدند. یکی از آنها، مزرعه جونزاس، به موزه تبدیل شد که در سال ۱۹۹۲ افتتاح شد و در سال ۱۹۹۹ گسترش یافت. در این نمایشگاه نقاشی های تعدادی از کسانی که در مجمع هنرمندان جمع شده بودند به نمایش گذاشته می شود. [ ۳]
wiki: مجمع هنرمندان اونینگبو