در دوره های خاصی از تاریخ سیاسی ایران زمینه برای انتشار وسیع نشریات فکاهی انتقادی مهیا شده بود.
از مهمترین نشریات فکاهی و کاریکاتور که در دوران پهلوی منتشر می شد مجله توفیق بود. از جمله کاریکاتوریست های مطرح آن دوران می توان به کیومرث درمبخش و مسعود مهرابی اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
دوران طلایی آزادی مطبوعات پیش از کودتای سال ۳۲ بود.
امیرعباس هویدادارای شخصیتی آرام بود و رفتار نرمی با منتقدان داشت. شاید به همین دلیل وی همواره از سوی روزنامه نگاران مورد نقد قرار می گرفت. او پای ثابت کاریکاتورهای نشریاتی همچون توفیق بود.
در نشریات ۲–۳ سال اول پس از انقلاب حالتی عصبی، پرخاش جویانه و مهاجم وجود داشت. در سال اول انقلاب، بین گروه های سیاسی درگیری های خصومت آمیزی وجود داشت که بخش مهمی از توجه این نشریات نیز متوجه این درگیری ها بود. محتوای این نشریات تحت تأثیر شرایط سال اول پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران سیاسی و انتقادی بود. بسیاری از مطالب و کاریکاتورهای این نشریات در این دوره را می توان در زیرمجموعه هزل و هجو دسته بندی کرد. صفحه بندی این نشریات به صورت سریع و سردستی صورت میگرفت بنابراین صفحه هایی آشفته داشتند و این آشفتگی در طراحی کاریکاتورها نیز مشهود بود. این نشریات دارای بی نظمی در انتشار نیز بودند و از بعضی از آنها فقط یک شماره منتشر شده است.
از مجلات پرتیراژ کاریکاتور در ایران در سال های پس از انقلاب می توان از این موارد نام برد:
• بهلول: که مجموعاً ۹۰ شماره از آن منتشر شد.
• فکاهیون: که از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۹ با سردبیری ابوالقاسم صادقی منتشر می شد.
• خورجین: که در دهه ۶۰ و با همکاری محمدرفیع ضیایی و همکارانش منتشر می شد.
• گل آقا: هفته نامه ای پرتیراژ به سردبیری کیومرث صابری فومنی که نخستین شماره آن در ۱ آبان سال ۱۳۶۹ به زیور چاپ آراسته شد.
• طنز و کاریکاتور: که به سردبیری جواد علیزاده از آذرماه ۱۳۶۹ تا به امروز به طور منظم منتشر می شود.
از مهمترین نشریات فکاهی و کاریکاتور که در دوران پهلوی منتشر می شد مجله توفیق بود. از جمله کاریکاتوریست های مطرح آن دوران می توان به کیومرث درمبخش و مسعود مهرابی اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
دوران طلایی آزادی مطبوعات پیش از کودتای سال ۳۲ بود.
امیرعباس هویدادارای شخصیتی آرام بود و رفتار نرمی با منتقدان داشت. شاید به همین دلیل وی همواره از سوی روزنامه نگاران مورد نقد قرار می گرفت. او پای ثابت کاریکاتورهای نشریاتی همچون توفیق بود.
در نشریات ۲–۳ سال اول پس از انقلاب حالتی عصبی، پرخاش جویانه و مهاجم وجود داشت. در سال اول انقلاب، بین گروه های سیاسی درگیری های خصومت آمیزی وجود داشت که بخش مهمی از توجه این نشریات نیز متوجه این درگیری ها بود. محتوای این نشریات تحت تأثیر شرایط سال اول پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ ایران سیاسی و انتقادی بود. بسیاری از مطالب و کاریکاتورهای این نشریات در این دوره را می توان در زیرمجموعه هزل و هجو دسته بندی کرد. صفحه بندی این نشریات به صورت سریع و سردستی صورت میگرفت بنابراین صفحه هایی آشفته داشتند و این آشفتگی در طراحی کاریکاتورها نیز مشهود بود. این نشریات دارای بی نظمی در انتشار نیز بودند و از بعضی از آنها فقط یک شماره منتشر شده است.
از مجلات پرتیراژ کاریکاتور در ایران در سال های پس از انقلاب می توان از این موارد نام برد:
• بهلول: که مجموعاً ۹۰ شماره از آن منتشر شد.
• فکاهیون: که از سال ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۹ با سردبیری ابوالقاسم صادقی منتشر می شد.
• خورجین: که در دهه ۶۰ و با همکاری محمدرفیع ضیایی و همکارانش منتشر می شد.
• گل آقا: هفته نامه ای پرتیراژ به سردبیری کیومرث صابری فومنی که نخستین شماره آن در ۱ آبان سال ۱۳۶۹ به زیور چاپ آراسته شد.
• طنز و کاریکاتور: که به سردبیری جواد علیزاده از آذرماه ۱۳۶۹ تا به امروز به طور منظم منتشر می شود.
