مجلس کردستان عراق با نام رسمی مجلس کردستان ( به کردی سورانی: پەرلەمانی کوردستان ) محل تجمع نمایندگان مردم کردستان عراق و مرکز اصلی قدرت سیاسی در این فدرال است. هم اکنون دورۀ پنجم این پارلمان با ۱۱۱ نماینده در جریان است. ریاست مجلس کردستان عراق را از ۱۱ ژوئن ۲۰۱۹ رواز فایق بر عهده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
اولین انتخابات مجلس کردستان عراق در ۱۹می ۱۹۹۲برگزار گردید، در این انتخابات نزاع بین جریان های سیاسی منطقه بر سر ۱۰۵کرسی مجلس آغاز شد، از ۱۰۵کرسی مورد رقابت، ۵کرسی به اقلیتهای مسیحی آشوری و کلدانی اختصاص داده شده و ۱۰۰کرسی نیز محل رقابت کردها قرار گرفت. کردها با هفت لیست وارد رقابت با یکدیگر شدند، اما از همان آغاز مسلم بود که انتخابات بین حزب دموکرات و اتحادیه برگزار می گردد، در نهایت هم چنین شد و حزب دموکرات کردستان عراق با کسب ۴۵٫۶درصدر آراء از اتحادیه میهنی و حزب زحمتکشان با ۴۳٫۶درصد آرا پیشی گرفت. اما این صدر نشینی حزب دموکرات موجب دولتمردی پارت دموکرات در اقلیم نشد زیرا که از یک سو پیشتازی حزب دموکرات، لغزان بود و در حقیقت بین حزب دموکرات و اتحادیه میهنی حزب زحمتکشان یک اختلاف رای ۲درصدی وجودداشت و از سوی دیگر گروه اتحادیه میهنی و حزب زحمتکشان از همان نخست خود را به عنوان اپوزیسیون حزب دموکرات تعریف کردند. این اختلاف نظر دو حزب تا به آنجا ادامه یافت که برای رسیدن به کابینه و دولت واحد به بن بست رسیدند و در نهایت اقلیم بین حزب دموکرات و اتحادیه تقسیم گشت.
دموکرات با توجه به نزدیکی منطقه بارزان به اربیل، این منطقه را خاستگاه خود می دانستند و در عین حال اتحادیه سخت بر این شهر مسلط بود و حاضر به عقب نشینی نمی شد. تقسیم سیاسی - اراضی نیز به منزله پایان تنش ها نبود زیرا که از سال ۱۹۹۴دو جناح اتحادیه میهنی و حزب دموکرات جنگی خونین را آغاز کردند. بالاخره دموکراتها پس از مدتها توانستند اربیل را به تصرف خود درآورند و بدین طریق اقلیم به دو بخش شمالی با سلطه دموکرات ها به مرکزیت اربیل و بخش جنوبی با حکمرانی اتحادیه به مرکزیت سلیمانیه تقسیم شد.
جنگ داخلی اقلیم کردستان موجب شد که انتخابات ۱۹۹۶برگزار نشود و کار به آنجا کشید که مادلین آلبرایت، وزیر خارجه وقت آمریکا بین دو جناح حزب دموکرات و اتحادیه میهنی به میانجی گری پرداخت تا بین آنان آتش بس برقرار شود. آلبرایت دو جناح را قانع کرد که در سال ۱۹۹۸در واشینگتن به اجلاس و مذاکره مشغول شوند مذاکراتی که تنها نتیجه آن آتش بس بین نیروهای کردی بود. بن بست جنگ داخلی ۱۹۹۴موجب شد که اقلیم کردستان نتواند میزبان انتخابات مجلسی ۱۹۹۶باشد و به همین دلیل، اقلیم به مدت ۹سال تا انتخابات ۲۰۰۵، شاهد انتخابات مجلسی نبود. از این رو حزب دموکرات نیز نتوانست عرض اندام جدی نسب به اتحادیه نشان دهد و بیش از هر چیز مشغول توسعه روابط خود با کشورهای همسایه و آباد سازی مناطق تحت کنترل خود بود.
... [مشاهده متن کامل]
اولین انتخابات مجلس کردستان عراق در ۱۹می ۱۹۹۲برگزار گردید، در این انتخابات نزاع بین جریان های سیاسی منطقه بر سر ۱۰۵کرسی مجلس آغاز شد، از ۱۰۵کرسی مورد رقابت، ۵کرسی به اقلیتهای مسیحی آشوری و کلدانی اختصاص داده شده و ۱۰۰کرسی نیز محل رقابت کردها قرار گرفت. کردها با هفت لیست وارد رقابت با یکدیگر شدند، اما از همان آغاز مسلم بود که انتخابات بین حزب دموکرات و اتحادیه برگزار می گردد، در نهایت هم چنین شد و حزب دموکرات کردستان عراق با کسب ۴۵٫۶درصدر آراء از اتحادیه میهنی و حزب زحمتکشان با ۴۳٫۶درصد آرا پیشی گرفت. اما این صدر نشینی حزب دموکرات موجب دولتمردی پارت دموکرات در اقلیم نشد زیرا که از یک سو پیشتازی حزب دموکرات، لغزان بود و در حقیقت بین حزب دموکرات و اتحادیه میهنی حزب زحمتکشان یک اختلاف رای ۲درصدی وجودداشت و از سوی دیگر گروه اتحادیه میهنی و حزب زحمتکشان از همان نخست خود را به عنوان اپوزیسیون حزب دموکرات تعریف کردند. این اختلاف نظر دو حزب تا به آنجا ادامه یافت که برای رسیدن به کابینه و دولت واحد به بن بست رسیدند و در نهایت اقلیم بین حزب دموکرات و اتحادیه تقسیم گشت.
دموکرات با توجه به نزدیکی منطقه بارزان به اربیل، این منطقه را خاستگاه خود می دانستند و در عین حال اتحادیه سخت بر این شهر مسلط بود و حاضر به عقب نشینی نمی شد. تقسیم سیاسی - اراضی نیز به منزله پایان تنش ها نبود زیرا که از سال ۱۹۹۴دو جناح اتحادیه میهنی و حزب دموکرات جنگی خونین را آغاز کردند. بالاخره دموکراتها پس از مدتها توانستند اربیل را به تصرف خود درآورند و بدین طریق اقلیم به دو بخش شمالی با سلطه دموکرات ها به مرکزیت اربیل و بخش جنوبی با حکمرانی اتحادیه به مرکزیت سلیمانیه تقسیم شد.
جنگ داخلی اقلیم کردستان موجب شد که انتخابات ۱۹۹۶برگزار نشود و کار به آنجا کشید که مادلین آلبرایت، وزیر خارجه وقت آمریکا بین دو جناح حزب دموکرات و اتحادیه میهنی به میانجی گری پرداخت تا بین آنان آتش بس برقرار شود. آلبرایت دو جناح را قانع کرد که در سال ۱۹۹۸در واشینگتن به اجلاس و مذاکره مشغول شوند مذاکراتی که تنها نتیجه آن آتش بس بین نیروهای کردی بود. بن بست جنگ داخلی ۱۹۹۴موجب شد که اقلیم کردستان نتواند میزبان انتخابات مجلسی ۱۹۹۶باشد و به همین دلیل، اقلیم به مدت ۹سال تا انتخابات ۲۰۰۵، شاهد انتخابات مجلسی نبود. از این رو حزب دموکرات نیز نتوانست عرض اندام جدی نسب به اتحادیه نشان دهد و بیش از هر چیز مشغول توسعه روابط خود با کشورهای همسایه و آباد سازی مناطق تحت کنترل خود بود.
