مجلس اعیان بریتانیا

مجلس اعیان بریتانیا ( به انگلیسی: The House of Lords ) یا مجلس لُردها تالار دوم پارلمان بریتانیا به شمار می رود. پارلمان بریتانیا از پادشاه، مجلس عوام و مجلس اعیان تشکیل شده است. عضویت در مجلس اعیان، تا سال ١٩٩٩ صرفاً به صورت موروثی در اختیار خانواده های اشرافی بود.
اکثر اعضای مجلس اعیان ( لردها ) انتصابی و غیرانتخابی هستند. این ماهیت غیرانتخابی مجلس لردها، در سال های گذشته با انتقاداتی مواجه بود که امروزه با ایجاد اصلاحاتی که در انتصاب اعضا به جود آمده این انتقادات کمی کمتر شده است. [ ۱]
در سال ١٩٩٩ بر اساس لایحه ی اصلاح ساختار مجلس لردها، تعداد لردهای موروثی عضو مجلس از ۶۰۰ نفر به ۹۲ نفر کاهش یافت. تا آن زمان، تمام اشراف موروثی به طور خودکار عضو مجلس لردها بودند اما با تصویب این قانون، تنها ٩١ نفر از اشراف موروثی به انتخاب خود آنان به عضویت مجلس اعیان در می آیند. تعداد لردهای روحانی در مجلس اعیان نیز ۲۶ نفر می باشد. سایر اعضا را اشراف غیر موروثی تشکیل می دهند. اشراف غیرموروثی معمولاً از میان سیاستمداران بازنشسته یا شخصیت های برجسته ی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی برگزیده شده و نخست وزیر، معمولاً پس از مشورت با رهبران سایر احزاب و نهادهای دیگر، اسامی آنان را برای تصویب و صدور فرمان به پادشاه چارلز سوم پیشنهاد می کند. [ ۱]
پس از یک سری اصلاحات هم اکنون بسیاری از نمایندگان از احزاب گوناگون نیز در این مجلس حضور دارند. تعداد اعضای مجلس اعیان ثابت نیست، ولی از سال ۲۰۱۶ میلادی، این مجلس دارای ۸۰۸ کرسی است.
نقش مجلس اعیان عمدتاً شامل بررسی و پیشنهاد اصلاحات شکلی یا ماهوی لوایح و طرح های مصوب مجلس عوام است. قانون پارلمان بیان می کند که اگر لایحه ای در مجلس اعیان رد شد، در صورتی که مجلس عوام در نشست سال آتی همان مفاد را تصویب کند، به صورت خودکار به قانون تبدیل می شود؛ بر این اساس، مجلس اعیان در عمل تنها می تواند قانون گذاری بر سر یک مسئله خاص را یکسال به تأخیر بیندازد. مجلس اعیان هیچ قدرتی در خصوص ترتیبات مالی دولت ( همچون افزایش مالیات ها یا مخارج دولت ) ندارد، و تنها می تواند برای یکماه چنین مصوباتی را به تأخیر بیندازد. همچنین اعضای مجلس اعیان به صورت داوطلبانه موافقت می کنند که مانع از تصویب قانونی نشوند که به صراحت در برنامه انتخاباتی حزب پیروز عنوان شده است. [ ۲]