مجعل
لغت نامه دهخدا
مجعل. [ م ُ ع ِ ] ( ع ص ) اداکننده مزد. ( ناظم الاطباء ). مزد دهنده. ( از منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || آنکه فرود آرد دیگ پایه را به دستمال. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ماء مجعل ، آب کوکال ناک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آبی که در آن جُعَل فراوان باشد. ( از ذیل اقرب الموارد ). || کلبة مجعل ؛ ماده سگ گشن خواه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید