مجروزه

لغت نامه دهخدا

( مجروزة ) مجروزة. [ م َ زَ ] ( ع ص ) ارض مجروزة؛ زمین بی نبات که هیج نرویاند یا آنکه علف وی خورانیده باشند یا زمین باران نرسیده. ( آنندراج )( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). ارض مجروزة؛ زمینی که نبات آن را بریده باشند. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران