مجرفه

لغت نامه دهخدا

( مجرفة ) مجرفة. [ م ِ رَ ف َ ] ( ع اِ ) بیل. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). بیل چوبین و پاروب. ( ناظم الاطباء ). بیلچه. استام. خاک انداز. مقحاة.مسحاة. چمچه. کمچه. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
مجرفه. [ م ِ رَ ف َ / ف ِ ] ( ع اِ ) مجرفة :
در مجرفه فرّاش مجلسش را
مکنون جبال و بحار باشد.
انوری ( دیوان چ مدرس رضوی ج 1 ص 131 ).
رجوع به مجرفة شود.

فرهنگ فارسی

بیل

فرهنگ معین

(مِ رَ فَ ) [ ع . مجرفة ] (اِ. ) بیل .

فرهنگ عمید

بیل.

پیشنهاد کاربران

بپرس