مجربه

لغت نامه دهخدا

( مجربة ) مجربة. [ م ُ ج َرْ رَ ب َ ] ( ع ص ) مؤنث مجرب. ج ، مجربات. رجوع به مجرب و مجربات شود. || دراهم مجربة؛ دراهم موزون. ( منتهی الارب )( از اقرب الموارد ). درمهای موزون. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران