مجرای گوش

مجرای گوش ( به لاتین: meatus acusticus externus ) مجرایی درون گوش است که گوش بیرونی را به گوش میانی متصل می کند. در بزرگسالان مجرای گوش از لاله گوش به پرده صماخ ادامه می یابد و معمولاً دارای طولی برابر ۲٬۵ سانتی متر و قطر برابر ۰٬۷ سانتی متر می باشد، دارای شکل هلالی در برش طولی و شکلی بیضوی در برش عرضی است و در کل از جهت پسین و بالایی سر به سمت پیشین و زیرین سر امتداد می یابد. مجرای گوش به وسیله عقب و بالا کشیدن لاله گوش مستقیم می گردد. مجرای گوش یک مسیر کاملاً مستقیم نیست بلکه دو خمیدگی دارد که حالت s شکلی را ایجاد کرده اند. این انحناها معمولاً مشاهده پرده گوش را مشکل می کنند بنابراین لازم است یش از مشاهده داخل گوش به وسیله گوش بین ( اتوسکوپ ) مسیر مجرا را مستقیم کنیم. گوش بین یک وسیله آشنایی است که برای معاینهٔ گوش مورد استفاده قرار می گیرد.
مجرای گوش انسان شامل ۲ بخش اصلی می باشد. بخش بیرونی غضروفی انعطاف پذیر که یک سوم کل مجرای گوش را تشکیل می دهد و در اصل ادامه ای از ساختار غضروفی لاله گوش می باشد. بخش بیرونی دارای ساختار غضروفی در دیواره های زیرین و پیشین و ساختاری شامل پروتئین های ساختاری در دیواره های بالایی و پسین این بخش می باشد. بخش دیگر مجرای گوش، بخش درونی استخوانی می باشد که دو سوم دیگر مجرای گوش را تشکیل می دهد و در کودکان بسیار کوچکتر می باشد و در نوزادان تنها به شکل حلقه ای کوچک ( به لاتین: annulus tympanicus ) است.
مجرای گوش به وسیلهٔ پوستی که محکم به آن چسبیده است پوشیده می شود. اگر چه ۳/۱ خارجی گوش با ۳/۲ داخلی آن تفاوت های زیادی در مقایسه با هم دارند. جنس ۳/۱ خارجی آن از غضروف و باقی مانده کانال گوش از جنس استخوان می باشد. قسمت استخوانی مجرای مشتق شده از:
۳ ) برآمدگی قسمت فک پایین که در تشکیل دیواره پیشین زیرین ( قدامی–تحتانی ) در مفصل گیجگاهی زیرواره ای ( تمپورومندیبولار ) شرکت می کند.
قسمت غضروفی شامل موها و توزیع گسترده ای از غدد چربی ( sebaceous ) و چرک پرور ( ceruminous ) می باشد اما این پوشش برای قسمت استخوانی کانال وجود ندارد. غدد چریس هم چنین در صدفک ( concha ) نیز وجود دارند. این ترشحات به روان سازی و عملکرد ضدباکتریایی کمک می کنند و هم چنین گوش را در برابر خاک و شن وسایر مواد خارجی و حشرات محافظت می نمایند.
• گرفتگی ( به انگلیسی: Atresia ) مجرای گوش
• بیرون زدگی استخوان در اثر سایش پوست مجرای گوش
• کلستئاتوم ( در اثر رشد بیش از اندازهٔ اپیتلیوم سنگفرشی کراتینیزه شده در گوش میانی و زائده ماستوئیدی )
• درماتیت تماسی ( در اثر تماس پوست با آلرژن ها و محرک های شیمیایی )
• رشد قارچ در گوش
• رشد هیره در گوش
• لیسه زدگی ( به انگلیسی: Myiasis ) ( رشد کرم حشره درگوش )
• رشد گرانولوم به شکل جوشگاه ( اغلب یکی از عوارض استفاده از لوله تهویه گوش ( به انگلیسی: Tympanostomy tube ) )
• التهاب گوش بیرونی ( به لاتین: Otitis externa ) در اثر عفونت
• تنگی ( پزشکی ) مجرای گوش