مَجْدِهَمْگَر، مجدالدین احمد (۶۰۷ـ۶۸۶ق)
شاعر ایرانی، از بزرگان یزد بود، اما بیشتر زندگانی اش را در شیراز گذراند. از نزدیکان امامی هروی و سعدی بود و نزد اتابکان فارس تقرب داشت و از آنان مظفرالدین ابوبکر بن سعد بن زنگی و پسر و نوه اش را مدح کرد. پس از آن به کرمان رفت و ملازم شاهان قراختایی شد. سپس در اصفهان به خدمت خاندان جوینی درآمد و بهاءالدین جوینی را مدح گفت. بدرالدین جاجرمی و فریدالدین احول از شاگردانش بودند. در قصیده سرایی از شاعران خراسانی پیروی می کرد. خطی نیکو داشت و به فرمان بهاءالدین، سلجوق نامه را استنساخ کرد. دیوان اشعارش به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۷۵ش).
شاعر ایرانی، از بزرگان یزد بود، اما بیشتر زندگانی اش را در شیراز گذراند. از نزدیکان امامی هروی و سعدی بود و نزد اتابکان فارس تقرب داشت و از آنان مظفرالدین ابوبکر بن سعد بن زنگی و پسر و نوه اش را مدح کرد. پس از آن به کرمان رفت و ملازم شاهان قراختایی شد. سپس در اصفهان به خدمت خاندان جوینی درآمد و بهاءالدین جوینی را مدح گفت. بدرالدین جاجرمی و فریدالدین احول از شاگردانش بودند. در قصیده سرایی از شاعران خراسانی پیروی می کرد. خطی نیکو داشت و به فرمان بهاءالدین، سلجوق نامه را استنساخ کرد. دیوان اشعارش به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۷۵ش).
wikijoo: مجدهمگر،_مجدالدین_احمد_(۶۰۷ـ۶۸۶ق)