مجدالدین بن اثیر

مبارک بن محمد بن محمد بن عبدالکریم بن عبدالواحد شیبانی موصلی لقب گرفته به مجدالدین و ابوالسعادات، شهرت یافته به مجدالدین بن اثیر ( ۱۱۴۹–۱۲۱۰ ) محدث، مفسر، زبان شناس، فقیه، ادیب و نویسنده کُرد بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴]
او دوران کودکی و نوجوانی خود را در جزیره ابن عُمر که در حال حاضر شهری مرزی میان سوریه و ترکیه است گذراند و سپس همراه پدر و برادرانش به موصل کوچ کرد. ناصح الدین ابومحمد سعیدبن دهّان بغدادی، ابوبکر یحیی بن سعدون مغربی قرطبی و ابولحزم مکّی بن ریان بن شبّه اساتید ادبیات او بودند. پس از آن در موصل و بغداد علم حدیث را از اساتیدی چون عبدالوهابن سکینه، عبدالقاسم یعیش بن صدقه فراتی و ابواحمد عبدالوهاب بن علی ابن علی فرا گرفت. او در سال های پایانی عمر خود فلج شد و توانایی نویسندگی خود را از دست داد و خانه نشین شد. در همین ایام جمعی از دانشمندان علوم دینی و قرآنی به منزل وی رفت و آمد داشتند و در کار تألیف آثارش به او کمک می کردند. [ ۵]
• جامع الأصول لأحادیث الرسول
• النهایة فی غریب الحدیث و الأثر
• تجرید أسماء الصحابة
• المرصّع
• الإنصاف فی الجمع بن الکَشف والکَشّاف فی تفسیر القرآن العظیم
• المختار فی مناقب الأخیار
• المصطفی و المختار فی الأدعیه و الأذکار
• البدیع فی شرح الفصول فی النحو
• الباهر فی الفروق
• صنعة الکتابة
• دیوان رسائل