مجتمع نوراجیکوی پالماورا ( انگلیسی: Nuraghe Palmavera ) یک محل باستانی است که در شهر آلگرو در استان ساردینیا قرار دارد. این محل در ردیف یک مجتمع از نوراگه طبقه بندی شده است، که متشکل از برج های مختلف بین همدیگر متصل شده اند.
برج اصلی به دوران ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد مسیح برمیگردد که در برگیرنده یک اتاق مرکزی؛ پوشیده شده توسط گنبدی که از سنگهای آهکی ساخته شدند. برج از نوع باستانی بدون راهروهای جانبی و روی دیوارهای اصلی اتاق حالت طاقچه مانند دیده می شود احتمالاً بعضی کلبه ها در قسمت بیرونی آن وجود داشتند. [ ۱]
در فاز دوم که به نیمه قرن ۹ میلادی برمیگردد برج دومی به آن اضافه می شود که دربرگیرنده برج قبلی با لایه های رسوبی از مواد مختلف معدنی می باشد. این دو برج توسط یک حیاط داخلی و یک راهروی که دارای طاقچه هستند به هم متصل می شوند. همچنین ساخته شده از کلبه های محل تجمعی دارای صندلی سنگی در طول محیط که توسط حوضهایی با صفحات سنگی از همدیگر جدا می شوند که کارایی آنها مشخص نیست و از یک صندلی سنگی گرد در رأس آن ساخته شده است همچنین در کنار آن یک طاقچه در دیوار هم مشاهده می شود. [ ۲]
در مرکز این کلبه روی محراب دایره ای یک مدل کوچک از برج نوراجیکا که از ماسه سنگی است دیده می شود. در این عصر همچنین کلبه های دیگری با ابعاد بزرگتر در روستا ساخته شده است.
در فاز سوم بین قرنهای ۹ و ۸ قبل از میلاد مسیح نوراگه ( بناهای باستانی در جزیره ساردینیا ) توسط سنگهای آهکی مجدداً پوشیده می شود. اطراف نوراگه یک دیوار خارجی با ۴ برج کلبه ای که تشکیل دهنده ۲ حیاط خارجی می باشند. این حیاط توسط یک دیوار بدون محل ارتباطی تقسیم می شود. در یکی از این حیاط ها یک کلبه تجمع وجود داشت، در حیاط دیگر یک سیلو با ورودی بلوک سنگی شناسایی شده است.
این روستا طی یک آتش سوزی احتمالاً در پایان قرن ۸ قبل از میلاد مسیح از بین رفت و متعاقباً در عصر رومانا و پونیکا بعضاً ترددهایی در آنجا انجام شده است که سرامیکهای یافت شده در محل این را گواهی می دهند.
اولین حفاریها توسط آنتونیو تاراملی باستانشناس ایتالیایی با کمک فیلیپو نیساردی در سال ۱۹۰۵ انجام شد. این روستا توسط باستانشناس دیگری به اسم گولی یلمو مائتزکه همزمان در طول کارهای ترمیمی روی آن؛ بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ به نمایش گذاشته شد. حفاریهای دیگری در سالهای ۱۹۷۶؛ ۱۹۷۷؛ ۱۹۷۹؛ ۱۹۸۶ و ۱۹۹۱ در مجموعه نوراجیکو توسط آلبرتو مورا وتی انجام شده است. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبرج اصلی به دوران ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ قبل از میلاد مسیح برمیگردد که در برگیرنده یک اتاق مرکزی؛ پوشیده شده توسط گنبدی که از سنگهای آهکی ساخته شدند. برج از نوع باستانی بدون راهروهای جانبی و روی دیوارهای اصلی اتاق حالت طاقچه مانند دیده می شود احتمالاً بعضی کلبه ها در قسمت بیرونی آن وجود داشتند. [ ۱]
در فاز دوم که به نیمه قرن ۹ میلادی برمیگردد برج دومی به آن اضافه می شود که دربرگیرنده برج قبلی با لایه های رسوبی از مواد مختلف معدنی می باشد. این دو برج توسط یک حیاط داخلی و یک راهروی که دارای طاقچه هستند به هم متصل می شوند. همچنین ساخته شده از کلبه های محل تجمعی دارای صندلی سنگی در طول محیط که توسط حوضهایی با صفحات سنگی از همدیگر جدا می شوند که کارایی آنها مشخص نیست و از یک صندلی سنگی گرد در رأس آن ساخته شده است همچنین در کنار آن یک طاقچه در دیوار هم مشاهده می شود. [ ۲]
در مرکز این کلبه روی محراب دایره ای یک مدل کوچک از برج نوراجیکا که از ماسه سنگی است دیده می شود. در این عصر همچنین کلبه های دیگری با ابعاد بزرگتر در روستا ساخته شده است.
در فاز سوم بین قرنهای ۹ و ۸ قبل از میلاد مسیح نوراگه ( بناهای باستانی در جزیره ساردینیا ) توسط سنگهای آهکی مجدداً پوشیده می شود. اطراف نوراگه یک دیوار خارجی با ۴ برج کلبه ای که تشکیل دهنده ۲ حیاط خارجی می باشند. این حیاط توسط یک دیوار بدون محل ارتباطی تقسیم می شود. در یکی از این حیاط ها یک کلبه تجمع وجود داشت، در حیاط دیگر یک سیلو با ورودی بلوک سنگی شناسایی شده است.
این روستا طی یک آتش سوزی احتمالاً در پایان قرن ۸ قبل از میلاد مسیح از بین رفت و متعاقباً در عصر رومانا و پونیکا بعضاً ترددهایی در آنجا انجام شده است که سرامیکهای یافت شده در محل این را گواهی می دهند.
اولین حفاریها توسط آنتونیو تاراملی باستانشناس ایتالیایی با کمک فیلیپو نیساردی در سال ۱۹۰۵ انجام شد. این روستا توسط باستانشناس دیگری به اسم گولی یلمو مائتزکه همزمان در طول کارهای ترمیمی روی آن؛ بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۳ به نمایش گذاشته شد. حفاریهای دیگری در سالهای ۱۹۷۶؛ ۱۹۷۷؛ ۱۹۷۹؛ ۱۹۸۶ و ۱۹۹۱ در مجموعه نوراجیکو توسط آلبرتو مورا وتی انجام شده است. [ ۳]
wiki: مجتمع نوراجیکوی پالماورا