مجتبی کاشانی ( زاده ۱۴ شهریور ۱۳۲۷ مشهد – درگذشته ۲۳ آذر ۱۳۸۳ تهران ) پس از اخذ دیپلم جهت ادامه تحصیل در رشته اقتصاد وارد دانشگاه شیراز شد؛ و در سال ۱۳۵۶ فوق لیسانس خود را از مرکز مطالعات مدیریت وابسته به دانشگاه هاروارد دریافت نمود و در سال های ۱۳۵۶و ۱۳۶۷و ۱۳۶۹، به ترتیب دوره های مدیریت صنعتی، مهندسی صنایع و کنترل کیفیت فراگیر را در ژاپن گذراند.
... [مشاهده متن کامل]
مجتبی کاشانی متخلص به سالک از جمله افرادی بود که برای بلوغ فرهنگ مدیریت در ایران تلاش فراوان کرد.
مقالات و شعرهای مجتبی کاشانی سرشار از حس انسان دوستی، عشق و امید است. تاکنون هفت کتاب با نام های: از خواف تا ابیانه، باران عشق، به آیندگان، روزنه، پل، عشق بازی به همین آسانی ست، خویشتن را باور کن و دو کتاب در رابطه با مدیریت: از گاراژ تا کلینیک، نقش دل در مدیریت، از ایشان منتشر شده است. مجتبی کاشانی در سال ۱۳۵۷ همکاری خود را با شورای شعر و موسیقی رادیو شروع کرد و سرودهایی مانند «بابا خون داد، دلیرانه، همشاگردی سلام، جانباز، مدرسه ها واشده، سنگر اسلام و…» برای رادیو ساخت.
مجتبی کاشانی بنیان گذار «جامعه یاوری فرهنگی» است که هدف آن ایجاد مدارس و مراکز آموزشی و فرهنگی در مناطق محروم کشور است. این مؤسسه در زمان حیات ایشان بیش از ۲۰۰ مجتمع آموزشی ساخته است که در سال۱۳۹۵ تعداد این مجتمع ها به ۸۵۰ مورد رسید. در قسمتی از وصیت نامه کاشانی آمده: «من کاری نتوانستم برای مردم انجام دهم، حاصل عمر من برای ملتم و کشورم ۲۰۰ مجتمع آموزشی است که با پول مردم و دوستانم در انجمن یاوری ساختم و شش کتاب شعر که برای مردم و به عشق آنها سروده ام و تعدادی کارخانه منظم و زیبا شده و هزاران کارگر و کارمند و متخصص صنعتی. امیدوارم از آنها پاسداری شود به هر حال به قول پاستور من از آنچه در توان داشتم انجام دادم و اینک در لحظه وداع از این نظر احساس شرمندگی نمی کنم و این را به خوبی در شعر «اهل به آینده» در کتاب روزنه گفته ام»
مجتبی کاشانی پس از سال ها مطالعه دربارهٔ مدیریت ژاپنی و تطبیق آن با آموزه های ایرانی، نظریه ای را سامان داد که از آن به عنوان «نقش دل در مدیریت» یاد می کرد وبا همین نام نیز کتابی منتشر ساخت. او در نظریه اش تأکید می کند که انسان سه مرکز یا عامل برای انجام کار دارد. جسم او، دل او و مغز او هر سه، در به وجود آمدن نتیجهٔ کار نقش دارند و از فعالیت هریک فراورده ای حاصل می شود: فراوردهٔ دل: انگیزه فراوردهٔ مغز: اندیشه فراوردهٔ جسم: کار عملیاتی و فیزیکی
... [مشاهده متن کامل]
مجتبی کاشانی متخلص به سالک از جمله افرادی بود که برای بلوغ فرهنگ مدیریت در ایران تلاش فراوان کرد.
مقالات و شعرهای مجتبی کاشانی سرشار از حس انسان دوستی، عشق و امید است. تاکنون هفت کتاب با نام های: از خواف تا ابیانه، باران عشق، به آیندگان، روزنه، پل، عشق بازی به همین آسانی ست، خویشتن را باور کن و دو کتاب در رابطه با مدیریت: از گاراژ تا کلینیک، نقش دل در مدیریت، از ایشان منتشر شده است. مجتبی کاشانی در سال ۱۳۵۷ همکاری خود را با شورای شعر و موسیقی رادیو شروع کرد و سرودهایی مانند «بابا خون داد، دلیرانه، همشاگردی سلام، جانباز، مدرسه ها واشده، سنگر اسلام و…» برای رادیو ساخت.
مجتبی کاشانی بنیان گذار «جامعه یاوری فرهنگی» است که هدف آن ایجاد مدارس و مراکز آموزشی و فرهنگی در مناطق محروم کشور است. این مؤسسه در زمان حیات ایشان بیش از ۲۰۰ مجتمع آموزشی ساخته است که در سال۱۳۹۵ تعداد این مجتمع ها به ۸۵۰ مورد رسید. در قسمتی از وصیت نامه کاشانی آمده: «من کاری نتوانستم برای مردم انجام دهم، حاصل عمر من برای ملتم و کشورم ۲۰۰ مجتمع آموزشی است که با پول مردم و دوستانم در انجمن یاوری ساختم و شش کتاب شعر که برای مردم و به عشق آنها سروده ام و تعدادی کارخانه منظم و زیبا شده و هزاران کارگر و کارمند و متخصص صنعتی. امیدوارم از آنها پاسداری شود به هر حال به قول پاستور من از آنچه در توان داشتم انجام دادم و اینک در لحظه وداع از این نظر احساس شرمندگی نمی کنم و این را به خوبی در شعر «اهل به آینده» در کتاب روزنه گفته ام»
مجتبی کاشانی پس از سال ها مطالعه دربارهٔ مدیریت ژاپنی و تطبیق آن با آموزه های ایرانی، نظریه ای را سامان داد که از آن به عنوان «نقش دل در مدیریت» یاد می کرد وبا همین نام نیز کتابی منتشر ساخت. او در نظریه اش تأکید می کند که انسان سه مرکز یا عامل برای انجام کار دارد. جسم او، دل او و مغز او هر سه، در به وجود آمدن نتیجهٔ کار نقش دارند و از فعالیت هریک فراورده ای حاصل می شود: فراوردهٔ دل: انگیزه فراوردهٔ مغز: اندیشه فراوردهٔ جسم: کار عملیاتی و فیزیکی
