مجبوب
لغت نامه دهخدا
- خصی مجبوب ؛ خواجه خایه کشیده. ( ناظم الاطباء ).
|| جب ؛ انداختن هر دو سبب مفاعیلن است ، «مفا» بماند فَعَل بجای آن نهند و فعل چون از مفاعیلن منشعب باشد آن را مجبوب خوانند یعنی خصی کرده به سبب آنکه هر دو سبب از آخر آن انداخته اند. ( المعجم چ دانشگاه ص 52 ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
پیشنهاد کاربران
کسی که بر روی او کاری انجام شده