مجایته

لغت نامه دهخدا

( مجایتة ) مجایتة. [ م ُ ی َ ت َ ] ( ع مص ) به کلمه «جوت جوت » خواندن شتر را. ( از منتهی الارب ): جایت الأبل مجایتة؛ به کلمه «جوت جوت » خواند شتران را به سوی آب. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مجاوتة. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران