( مجاهاة ) مجاهاة. [ م ُ ] ( ع مص ) نبرد کردن در فخر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مفاخرت. ( از اقرب الموارد ): جاهاه مجاهاة؛ مفاخرت کرداو را و نبرد کرد با وی در فخریه. ( ناظم الاطباء ).
