مجالی

لغت نامه دهخدا

مجالی. [ م َ ] ( ع اِ ) ج ِ مجلی [ م َ لا ]. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مجلی [ م َلا ] شود. || ج ِ مجلی [ م َ لا ] صیغه اسم ظرف است به معنی جای جلا که آیینه باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). || جاهای جلوه. ( غیاث ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جاهای جلوه

پیشنهاد کاربران

بپرس