مثله کردن

نظیر چنین عملی در زمان معاصر توسط گروه ها و سازمان هایی که مبارزات قهرآمیز را ضد نظام یا دولت خاصی سامان دهی می کنند به چشم می خورد. در اکثر مواقع آن ها با تنی چند از افراد مخالف خود این عمل را انجام می دهند تا اعتراض خود را به گوش دیگران برسانند و با اینکه از خود چهره ای خشن و سازش ناپذیر بسازند.
از بعد فردی، مثله کردن جنبه لذت جویانه دارد ( به سادیسم نگاه کنید ) . این عمل اصولاً از حس تهاجم و میل به کشتار و ویرانی حاصل می شود، و ریشه در خشم شدید دارد.
مثله کردن هر از چندگاهی و معمولاً در ایران به چشم میخورد. به طور مثال میتوان به کشتار بعضی از سران جبهه ملی ایران در جریان قتل های زنجیره ای ایران اشاره کرد. در بین مشهورترین آن ها می توان داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری و به طوری شخصی حتی معصومه مصدق نوه محمد مصدق رهبر ملی شدن صنعت نفت ایران و زهرا کاظمی خبرنگار ایرانی - کانادایی را دید. در کنار آن، شاپور بختیار، محمود سخایی، فریدون فرخزاد و بسیاری دیگر به چشم می خورد.
• حسین منصور حلاج، به فرمان ابوالفضل جعفر مقتدر، خلیفه عباسی به جرم «کُفرگویی و الحاد» در ملاعام به دار آویخته شد. او را پس از شکنجه و شلاق زدن، به دار آویختند، سپس دست و پا و سرش را بریدند و پیکرش را سوزاندند و خاکسترش را به رود دجله ریختند.
• فریدون فرخزاد، قاتلان «شکمش را دریدند و زبان و گوش و دماغش را بریدند».
• شاپور بختیار، قاتلان پس از شکستن گردن و خردکردن قفسه سینه اش، او را با ضربات پیاپی چاقو تکه تکه کردند.
• داریوش فروهر و پروانه اسکندری، قاتلان ابتدا گردن، دهان و دستان شان را گرفتند، سپس با ضربات پیاپی چاقو سینه هایشان را دریدند و در نهایت اجسادشان را به سمت قبله قرار دادند».
• حمید حاجی زاده و فرزند خردسالش.
• با در نظر گرفتن استثنایی می توان به قتل کارگردان ایرانی بابک خرمدین اشاره کرد که توسط والدین خود کشته، مثله و فرزند کشی شد.