مثفن

لغت نامه دهخدا

مثفن. [ م ُ ف ِ ] ( ع ص )هم زانوی کسی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). یار و مصاحب و همدم. ( ناظم الاطباء ). || کسی که بر دست وی از کار پینه افتاده باشد. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به اثفان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس