مثعله

لغت نامه دهخدا

( مثعلة ) مثعلة. [ م َ ع َ ل َ ] ( ع ص ) ارض مثعلة؛ زمین روباه ناک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ). پر از روباه و روباه ناک. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران