مثبط
لغت نامه دهخدا
مثبط. [ م ُ ث َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) آن که بازدارد کسی را از کار و برتأخیر و درنگ دارد او را. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تثبیط شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید