متیوس فوفتیوس ( به لاتین: Mettius Fufetius ) ( درگذشتهٔ دهه ۶۷۰ ق. م ) آخرین رئیس دولت پادشاهی آلبالونگا بود.
موافق نوشته های تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، در زمان سلطنت تولوس هوستیلیوس بر روم، میان پادشاهی روم و پادشاهی آلبالونگا اختلافی شد که براثر آنْ دو دولت سپاهیانشان را روبروی یکدیگر آراستند. گایوس کلوئیلیوس، پادشاه آلبالونگا، در اردوگاه سپاهش درگذشت و آلبانان متیوس فوفتیوس را به دیکتاتوری برگزیدند. [ یادداشت ۱] پیش از درگیری دو سپاه، متیوسْ تولوس را به مذاکره فراخواند. او در این مذاکره گفت که زشت است آلبانان و رومیان با یکدیگر جنگ کنند، چه هر دو ملت از تخمهٔ تروا و، در نتیجه، خویشاوند یکدیگر هستند؛ اگر با هم جنگ کنند، قوای هر دو تحلیل می رود و دشمن مشترکشان ـ اتروسکان ـ از آن بهره برده بر هر دوی آنان می تازند. [ ۱] در نتیجه، پیشنهاد کرد که دو جفت سه قلو از هر طرف ( برادرانْ کوریاتی ها از آلبالونگا و برادرانْ هوراتی ها از روم ) با یکدیگر پیکار تن به تن کنند تا در خونریزی از هر دو طرف صرفه جویی شود؛ هر طرفی که در این دوئل شش نفره پیروز شد، بر ملت دیگر سروری می کند. تولوس این پیشنهاد را پذیرفت. پس در این زمینه معاهدات گوناگونی منعقد کردند که «هر طرفی که در آن پیکار شکست بخورد مطیع و تسلیم دولت دیگر می شود» و سوگند یاد کردند که هرطرفی که زیر قولش بزند و این پیمان را نقض کند مانند یک خوک تکه تکه شود. [ ۲] پس از انعقاد معاهده، آن شش جنگجو با یکدیگر جنگ تن به تن کردند که در آن هر سه آلبانی کشته شدند و از رومیان یک تن زنده ماند و، در نتیجه، آلبالونگا رسماً منقاد و مطیع روم شد. [ ۳]
اما آلبانان به زودی دست به کار توطئه چینی بر ضد رومیان شدند. متیوس، که پیشتر در وقت جنگ خواستار صلح بود، حالا در وقت صلح خواستار جنگ شد: مخفیانه با فیدناتان و وینت ها[ یادداشت ۲] مذاکره و بندوبست کرد و به آنان قول داد که در صورت اعلان جنگ دادنشان به رومیان او نیز دولت آلبالونگا را به سود آنان وارد جنگ می کند ( در حالی که طبق آن معاهدات رسماً متحد روم بود ) . پس فیدناتان و وینت ها روحیه گرفته به روم اعلان جنگ دادند. پس تولوسْ متیوس و سپاهش را از آلبالونگا فراخواند و آنان را روبروی لژیونِ ( پیاده نظام ) فیدناتان و رومیان را روبروی لژیونِ وینت ها مستقر کرد. اما متیوس آهسته آهسته قوایش را به پای کوه ها عقب کشاند و از کمک به رومیان خودداری کرد. بنابراین، رومیان، به تنهایی و بدون حمایت متحدشان، هم با فیدناتان هم با وینت ها جنگیدند که پیروز هم شدند. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفموافق نوشته های تیتوس لیویوس در کتاب از پیدایش روم، در زمان سلطنت تولوس هوستیلیوس بر روم، میان پادشاهی روم و پادشاهی آلبالونگا اختلافی شد که براثر آنْ دو دولت سپاهیانشان را روبروی یکدیگر آراستند. گایوس کلوئیلیوس، پادشاه آلبالونگا، در اردوگاه سپاهش درگذشت و آلبانان متیوس فوفتیوس را به دیکتاتوری برگزیدند. [ یادداشت ۱] پیش از درگیری دو سپاه، متیوسْ تولوس را به مذاکره فراخواند. او در این مذاکره گفت که زشت است آلبانان و رومیان با یکدیگر جنگ کنند، چه هر دو ملت از تخمهٔ تروا و، در نتیجه، خویشاوند یکدیگر هستند؛ اگر با هم جنگ کنند، قوای هر دو تحلیل می رود و دشمن مشترکشان ـ اتروسکان ـ از آن بهره برده بر هر دوی آنان می تازند. [ ۱] در نتیجه، پیشنهاد کرد که دو جفت سه قلو از هر طرف ( برادرانْ کوریاتی ها از آلبالونگا و برادرانْ هوراتی ها از روم ) با یکدیگر پیکار تن به تن کنند تا در خونریزی از هر دو طرف صرفه جویی شود؛ هر طرفی که در این دوئل شش نفره پیروز شد، بر ملت دیگر سروری می کند. تولوس این پیشنهاد را پذیرفت. پس در این زمینه معاهدات گوناگونی منعقد کردند که «هر طرفی که در آن پیکار شکست بخورد مطیع و تسلیم دولت دیگر می شود» و سوگند یاد کردند که هرطرفی که زیر قولش بزند و این پیمان را نقض کند مانند یک خوک تکه تکه شود. [ ۲] پس از انعقاد معاهده، آن شش جنگجو با یکدیگر جنگ تن به تن کردند که در آن هر سه آلبانی کشته شدند و از رومیان یک تن زنده ماند و، در نتیجه، آلبالونگا رسماً منقاد و مطیع روم شد. [ ۳]
اما آلبانان به زودی دست به کار توطئه چینی بر ضد رومیان شدند. متیوس، که پیشتر در وقت جنگ خواستار صلح بود، حالا در وقت صلح خواستار جنگ شد: مخفیانه با فیدناتان و وینت ها[ یادداشت ۲] مذاکره و بندوبست کرد و به آنان قول داد که در صورت اعلان جنگ دادنشان به رومیان او نیز دولت آلبالونگا را به سود آنان وارد جنگ می کند ( در حالی که طبق آن معاهدات رسماً متحد روم بود ) . پس فیدناتان و وینت ها روحیه گرفته به روم اعلان جنگ دادند. پس تولوسْ متیوس و سپاهش را از آلبالونگا فراخواند و آنان را روبروی لژیونِ ( پیاده نظام ) فیدناتان و رومیان را روبروی لژیونِ وینت ها مستقر کرد. اما متیوس آهسته آهسته قوایش را به پای کوه ها عقب کشاند و از کمک به رومیان خودداری کرد. بنابراین، رومیان، به تنهایی و بدون حمایت متحدشان، هم با فیدناتان هم با وینت ها جنگیدند که پیروز هم شدند. [ ۴]
wiki: متیوس فوفتیوس