( متیهة ) متیهة. [ م َ هََ / م ُ هََ / م َ ی َ هََ ] ( ع ص ) زمینی که در آن مردم گم شوند.ارض تیه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). مضلة. ( محیطالمحیط ) ( تاج العروس ج 9 ص 383 ) ( از اقرب الموارد ).
