متی سیلین

متی سیلین ( به انگلیسی: Meticillin ) یا Methicillin
رده درمانی: پنی سیلینهای مقاوم به بتالاکتاماز
اشکال دارویی: آمپول
این دارو که در سال ۱۹۵۹ ساخته شد امروزه از لیست دارویی خارج شده و جایگزین های بهتری همچون کلوگزاسیلین و نافسیلین از آن در دسترس است. این دارو طیف باریک تری نسبت به پنی سیلین دارد ولی در برابر ارگانیسمهای تولیدکننده بتالاکتاماز همچون استافیلوکوک اورئوس اثر خوبی دارد.
این دارو همانند سایر بتالاکتامها با اتصال به پروتئین متصل شونده به پنی سیلین ( PBP ) باعث مهار ترانس پپتیدازها می شود و باعث ممانعت از ساخت پپتیدو گلیکانهای دیواره سلولی باکتری و تخریب دیواره سلولی باکتری می شود. تغییر ساختار شیمیایی آن را مقاوم به آنزیم بتالاکتاماز تولید شده توسط برخی باکتریها ساخته است.
باکتریهای حساس
• انواع استافیلوککها به جز استافهای مقاوم به متی سیلین ( Methicillin resistant staph aureus، MRSA )
• استرپتوکک پیوژن، پنوموکک و بعضی انواع ویریدنس.
• این دارو علیه استرپها و استافهای حساس به پنی سیلین اثر کمتری دارد و بر روی انتروکک بی اثر است.
مکانیزم ایجاد مقاومت تغییر در ساختار پروتئین متصل شونده به پنی سیلین ( PBP ) است و نه بتالاکتاماز. چنین مقاومتی میان سایر انواع مقاوم به پنی سیلیناز همچون کلوگزاسیلین و همچنین سفالوسورینها مشترک است[ ۱] .
این دارو جذب خوراکی ندارد و به صورت تزریقی تجویز می شده است.
این دارو در عفونتهای استافیلوککی مقاوم به پنی سیلین به کار می رفته است. امروزه در آزمایشگاه های پزشکی برای تعیین حساسیت باکتریایی به کار می رود.
مهمترین عارضه جانبی آن ایجاد نفریت حاد بینابینی ( acute interstitial nephritis ) است که در میان پنی سیلینها بیشترین بروز این عارضه در مصرف این دارو دیده شده است و علت قطع تولید آن همین عارضه است[ ۲] . این دارو سایر عوارض گروه پنی سیلینها را نیز دارد.