متکایل. [ م ُ ت َ ی ِ ] ( ع ص ) کسی که معارضه میکند در دشنام و ملامت مر دیگری را. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از فرهنگ جانسون ). || به یکدیگر پیماینده. ( آنندراج ). کیل پیماینده مر همدیگر را. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به تکایل شود.
