متکاوح. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) با یکدیگر مروسنده در شر و بدی. ( آنندراج )( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). نامهربان و بر همدیگر ستم کننده. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تکاوح شود.
