متکاظ. [م ُ ت َ کاظظ ] ( ع ص ) از حد گذراننده دشمنی را به همدیگر. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). رجوع به تکاظ شود.
