متویی

لغت نامه دهخدا

متویی. [ م َت ْ تو ] ( اِخ ) احمدبن محمدبن متویه مرورودی مکنی به ابوجعفر از مردم مرورود. وی صوفی و در طریقت استوار بود برای کسب علم سفرها کرد و در شام و عراق و دیار مصر حدیث استماع نمود و از ابی عبداﷲ محمدبن فضل بن نظیف الفراء و ابی الحسن محمدبن الحسین الترجمان و جز اینها روایت دارد و عده ای از او روایت کرده اند. وی بعد از سال 494 هَ.ق. درگذشت. ( از لباب الانساب جزء 3 ص 96 ). و رجوع به انساب سمعانی ج 2 ص 507 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس