متوکن

لغت نامه دهخدا

متوکن. [ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ ] ( ع ص ) جای گیرنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). متمکن و جای گیرنده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به توکن شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس