متوکل الزیدی
لغت نامه دهخدا
متوکل الزیدی. [ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ لُزْ زَ ] ( اِخ ) یحیی بن احمدبن یحیی الحسنی العلوی ( 877 - 965 هَ. ق. ) ملقب به شرف الدین ، و معروف به متوکل علی اﷲ، امام زیدیه در یمن. پس از مرگ پدرش در جبال صنعاء به امامت رسید و باترکان چند بار کارزار کرد و کار او بزرگ شد و بر قبایل کثیری حکومت کرد. مردی فقیه و دانشمند بود. او را کتب بسیار است از جمله بحرالزخار در اصول فقه زیدیه. و احکام در اصول. او تا پایان حیات به امر امامت و امارت اشتغال داشت. ( از اعلام زرکلی ج 3 ص 1143 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید