متوله

لغت نامه دهخدا

متوله. [ م ُ ت َ وَل ْ ل ِه ْ ] ( ع ص ) سرگشته و بیخود. ( آنندراج ). اندوهگین و ملول و سرگشته وحیران و بیخود شده. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به توله شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس