متوقن. [ م ُ ت َ وَق ْ ق ِ ] ( ع ص ) برآینده بر کوه. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بر کوه برآمده و قرار گرفته بر کوه. ( ناظم الاطباء ). || شکارکننده کبوتر در آشیانه. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به توقن شود.
