متوسم

لغت نامه دهخدا

متوسم. [ م ُ ت َ وَس ْ س ِ ] ( ع ص ) به علامت پی برنده به چیزی. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به توسم شود. || داغدار، و فی الحدیث الشیخ المتوسم ؛ ای المتحلی بسمةالشیوخ. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). داغدار. || نشان دار. || قیافه دان. ( ناظم الاطباء ). عالم به علم قیافه. عالم به علم فراست. اهل فراست. صاحب فراست. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : ان فی ذلک لایات للمتوسمین. ( قرآن 75/15 ).

پیشنهاد کاربران

داغ شناس
هوشمند، صاحب فراست، با بصیر.
در عرفان شخص را گویند که از روی نشانه ها بر درون دل دانا بود. ( رساله قشیریه باب سی و پنجم - فراست ) .

بپرس