متودف

لغت نامه دهخدا

متودف. [ م ُ ت َ وَدْ دِ ] ( ع ص ) بز کوهی که بر سر کوه برآید. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بز در سر کوه برآمده. ( ناظم الاطباء ). || کاوش کننده از خبر. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تودف شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس