متهاکل

لغت نامه دهخدا

متهاکل. [ م ُ ت َ ک ِ ] ( ع ص ) پیکار کننده و خصومت نماینده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ستیزه جو و جنگجو. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تهاکل شود.

فرهنگ فارسی

پیکار کننده

پیشنهاد کاربران

بپرس