متنتن

پ، ن:خود جدا افتادگی کاملا جدا از خود برتر بینیه در سه گروه متفاوت هم هست گروه اول که بیماریه شبیه افسردگی ولی متفاوت،
گروه دوم به دلیل نبود میل با افراد جدید ویا آشنا های قدیمی ( مثل خیشاوند ) که همسویی ایجاد نمیشه به دلایل گوناگون مثل اختلاف سنی ودیگر که کلی بیماری نیست و به قول خودمونی حال نکردن به هر دلیل گوناگون با فرد یا افرادی.
گروه سوم:افرادی که با دوستان و آشنایان خود دیگر همجوشی ندارند به انواع دلایل و زیر رفاقت زدن به هر دلیل و رفتن سراغ دیگرین جدیدی که خودشم دچار آشفتگی شناخت آن هاست که این هم از قضا بیماری نیست بلکه گسترش دید جهان بینی فرد است.
پس نوشت: میتوان آن را جدا گونه گرفن و بخش بخش خواند که میشود - من، تن، تن - که عبارتی از من جدا شده هم برداشت میشود از رفاقتی که هر دو یک بودن ( این احتمال و ذوقی اینجانب است نه بر اصل اصیل زبان شناسی زبان زیبای پارسی، بر اساس ساختار شناسی کلام این نظر آخر را دادم در گفتمان اگر مایل بودید استفاده کنید در غیر این صورت موارد .