متناهب

لغت نامه دهخدا

متناهب. [ م ُ ت َ هَِ ] ( ع ص ) شتر که زمین بسیار گیرد زیر سپل خود. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). شتر گرد و خاک انگیزاننده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تناهب شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس