متناطی

لغت نامه دهخدا

متناطی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) با هم پیشی گیرنده. ( آنندراج )( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || دلتنگ از غلبه حریف. ( ناظم الاطباء ). || مشغول به تعاطی و رد و بدل کلام. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تناطی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس