[ویکی شیعه] متن خطبه فاطمه زهرا (س). خطبه فاطمه زهرا (س) خطبه ای است که فاطمه زهرا(س) آن را در دفاع از خلافت امام علی(ع) در برابر ابوبکر و مردم مدینه ایراد کرده است، شامل: حمد و سپاس الهی، گواهی به وحدانیت الهی، گواهی به رسالت محمد(ص)، اشاره به قرآن به عنوان عهد الهی، معرفی نسبت خویش و علی(ع) با پیامبر(ص)، نجات از گمراهی و شرک با رسالت پیامبر(ص)، نقش علی (ع)در رسالت پیامبر(ص)، غصب ولایت علی(ع)، خارج شدن از راه صواب پس از رحلت پیامبر(ص)، استدلال به قرآن برای ارث، احترام به فرزندان رسول خدا(ص)، طلب یاری از مردم و اتمام حجت با مردم.
هنگامی که ابوبکر و عمر تصمیم گرفتند فدک را از حضرت فاطمه علیها سلام بگیرند و این خبر به ایشان رسید، لباس به تن کرده و چادر بر سر نهاد و با گروهی از زنان فامیل و خدمتکاران خود به سوی مسجد روانه شد در حالیکه چادرش به زمین کشیده می شد. در حالیکه راه رفتن او همانند راه رفتن پیامبر خدا بود بر ابوبکر که در میان عده ای از مهاجرین و انصار و غیر آنان نشسته بود وارد شد، بین او و دیگران پرده ای آویختند، آنگاه ناله ای جانسوز از دل برآورد که همه مردم به گریه افتادند و مجلس و مسجد به سختی به جنبش درآمد. سپس لحظه ای سکوت کرد تا همهمه مردم خاموش و گریه آنان ساکت شد و جوش و خروش ایشان آرام یافت، آنگاه کلامش را با حمد و ثنای الهی آغاز فرمود و درود بر رسول خدا فرستاد، در اینجا دوباره صدای گریه مردم برخاست، وقتی سکوت برقرار شد، کلام خویش را دنبال کرد و فرمود:
برخی کتاب ها برای این خطبه ادامه ای نقل کرده اند که زهرای مرضیه پس از بازگشت به خانه از حضرت علی(ع) گلایه می کند. این بخش سند متصل به معصوم نداشته و مُرسَل است، عالمان دینی نیز مضمون آن را نپذیرفته یا توجیه کرده اند.
هنگامی که ابوبکر و عمر تصمیم گرفتند فدک را از حضرت فاطمه علیها سلام بگیرند و این خبر به ایشان رسید، لباس به تن کرده و چادر بر سر نهاد و با گروهی از زنان فامیل و خدمتکاران خود به سوی مسجد روانه شد در حالیکه چادرش به زمین کشیده می شد. در حالیکه راه رفتن او همانند راه رفتن پیامبر خدا بود بر ابوبکر که در میان عده ای از مهاجرین و انصار و غیر آنان نشسته بود وارد شد، بین او و دیگران پرده ای آویختند، آنگاه ناله ای جانسوز از دل برآورد که همه مردم به گریه افتادند و مجلس و مسجد به سختی به جنبش درآمد. سپس لحظه ای سکوت کرد تا همهمه مردم خاموش و گریه آنان ساکت شد و جوش و خروش ایشان آرام یافت، آنگاه کلامش را با حمد و ثنای الهی آغاز فرمود و درود بر رسول خدا فرستاد، در اینجا دوباره صدای گریه مردم برخاست، وقتی سکوت برقرار شد، کلام خویش را دنبال کرد و فرمود:
برخی کتاب ها برای این خطبه ادامه ای نقل کرده اند که زهرای مرضیه پس از بازگشت به خانه از حضرت علی(ع) گلایه می کند. این بخش سند متصل به معصوم نداشته و مُرسَل است، عالمان دینی نیز مضمون آن را نپذیرفته یا توجیه کرده اند.
wikishia: متن_خطبه_فاطمه_زهرا_(س)