متمده. [ م ُ ت َ م َدْدِه ْ ] ( ع ص ) ستاینده و تکلف نماینده در ستایش خویش. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). لاف زننده و تکلف کننده در ستایش خویش. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تمده شود.
