متمدح. [ م ُ ت َ م َدْ دِ ] ( ع ص ) فخرکننده و تکلف نماینده در ستایش خود. ( آنندراج ). لاف زننده و نازنده و فخر کننده بخود. ( ناظم الاطباء ) ( ازمنتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || آن که دوست دارد ستایش خود را و میگوید در ستایش خود چیزی را که ندارد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تمدح شود.
