متماطر

لغت نامه دهخدا

متماطر. [ م ُ ت َ طِ ] ( ع ص ) ابر که ساعتی بارد و ساعتی باز ایستد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). || باران باریده شده در محلی بدون محل دیگر. ( ناظم الاطباء ). باران که جائی بارد و جائی نبارد. ( از فرهنگ جانسون ).

پیشنهاد کاربران

بپرس