متلبب

لغت نامه دهخدا

متلبب. [ م ُ ت َ ل َب ْ ب َ ] ( ع اِ ) جای قلاده. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به لَبَب شود.

متلبب. [م ُ ت َ ل َب ْ ب ِ ] ( ع ص ) آن که دامن چیند و میان دربندد. ( آنندراج ). کسی که دامن بر می چیند و آماده و مهیا. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || بسته شده گرداگرد کمر. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس