متقیظ

لغت نامه دهخدا

متقیظ. [ م ُ ت َ ق َی ْ ی ِ ] ( ع ص ) آن که در تابستان اقامت کند در جایی. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). آن که میگذراند تابستان را. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تقیظ شود.

فرهنگ معین

(مُ تَ قَ یِّ ) [ ع . ] (ص فا. ) بیدار، هوشیار.

پیشنهاد کاربران

بپرس