متقید. [ م ُ ت َ ق َی ْ ی ِ ] ( ع ص ) خویشتن را بند کننده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که خود را ضبط میکند و باز میدارد. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تقید شود. || با سعی و کوشش. || زحمتکش. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ).
