متعلق اوامر

[ویکی فقه] متعلق اوامر ، افعال مورد تعلق اوامر شرعی و مطلوب شارع می باشد. ودر اصول فقه کاربرد دارد.
متعلق اوامر، به معنای افعالی است که امر، به آن ها تعلق گرفته و انجام آن ها در خارج، از مکلف خواسته شده است، مانند: نماز خواندن در «اقیموا الصلوة» و روزه گرفتن در «کتب علیکم الصیام».
مصادیق متعلق از نظر علما
در میان اصولی ها، بحث است که آیا اوامر، به طبایع متعلق است یا به افراد؛ به بیان دیگر، وقتی مولا می گوید:«اقیموا الصلوة»، امر او، به طبیعت «صلات» متعلق می شود یا به افراد.در این باره دیدگاه هایی وجود دارد:۱. برخی از اصولیون ، مانند مرحوم « آخوند خراسانی » در کفایه، معتقدند امر مولا، به ایجاد طبیعت تعلق می گیرد؛ برای مثال، مولا به عبد خود امر می کند که آن مأموربه (طبیعت) را در خارج محقق نماید؛۲. امر و طلب ، به نفس طبیعت تعلق می گیرد، بدون این که وجود، واسطه باشد؛۳. طلب، به نفس طبیعت متعلق است، اما غرض مولا از تعلق طلب به طبیعت، وجود طبیعت است؛۴. طلب، به ایجاد طبیعت همراه با خصوصیات فردی تعلق می گیرد؛۵. امر و طلب، به طور مستقیم» به «وجود» طبیعت تعلق می گیرد.
عنوان مرتبط
...