متصبی. [ م ُ ت َ ص َب ْ بی ] ( ع ص ) ( از«ص ب و» ) آن که خود را به کودکی زند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || به خوشی فریبنده. ( ناظم الاطباء ). کسی که خوشی را بخودمی بندد. ( از فرهنگ جانسون ). و رجوع به تصبی شود.
