متشاوظ. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) با هم دشنام دهنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). مر یکدیگر را لعنت کننده و دشنام دهنده. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تشاوظ شود.
