متشان

لغت نامه دهخدا

متشان. [ م ُ ت َ شان ن ] ( ع ص ) مشک کهنه خشک پوست. ( آنندراج ). مشک در هم کشیده شده و کهنه گردیده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || درآمیخته. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || پوست خشک شده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ). و رجوع به تشان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس