متساوک. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) شتران لاغر که از ناتوانانی بچسبند در رفتن ، و بدرونده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ستوران بهم چسبیده جنبان. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به تساوک شود.
